WET DREAM (baraye hefze effate omumi az trarjomeye farsi ma'zurim)

بارها شنيده ايم که توليد کنندگان فيلمهای سينمايي از هر ترفندي برای جلب تماشاگر استفاده می کنند. منظور بدی ندارم؛ منظورم جلوه های ويژه و سکس است! به هر حال، سينمای ما نيز از اين قاعده مستثنا نيست؛ منتها، محدوديت های فضای فرهنگی ايجاب می کند که سينماگران کشور ما ترفندهای خاص خودشان را (با نکته سنجی و ذوق اصيل ايرانی) پيدا کنند.
يکی از ترفندهای رايج، اقتباس نام فيلمهای مشهور -و اغلب مورددار- خارجی است؛ مثل بی وفا، به نام پدر، خيلي دور خيلی نزديک، روانی، راه افتخار و از اين قبيل. اما خانم پوران درخشنده با جسارتی تحسين بر انگيز، پا بر لبه تيغ گذاشته و به دور از کليشه های مرسوم، نامی ابتکاری برای شاهکار جديد خود برگزيده اند: «رويای خيس». همانطور که می دانيد اين کلمه ترجمه لفظ به لفظ واژه wet dream به معنی «احتلام» می باشد. به دليل مشکلات گوارشی ناشی از تماشای فيلم های ايرانی، نمی توانم برای اطمينان از ارتباط موضوع فيلم با اين پديده روانی، به سينما بروم (به شما هم توصيه می کنم که اين کار را نکنيد).
فقط می خواهم به اين نتيجه برسم که فضای فرهنگی پس از روی کار آمدن رئيس جمهور جديد، هرچند در ظاهر بسته به نظر می رسد، ولی از برخی جهات بازتر هم شده است؛ چون بی گمان «رويای خيس»، وقيحانه ترين عنوان يک فيلم در دوره پس از انقلاب است. قبل از انقلاب هم فقط يکی دو تا فيلم ديگه به پاش می رسيدن.
نکته: در بديع بودن ابتکار خانم درخشنده هم نبايد اغراق کرد. wet dream اسم آلبومی از ريچارد رايت (کيبورديست گروه پينک فلويد) بوده است.
پيشنهاد: با توجه به نزديک شدن جشنواره فيلم فجر، در مورد اسامی احتمالی فيلمهای جديد ايرانی فکر کنيد.