نام من قرمز

پارسال همین موقع ها یکی از دوستام داشت می رفت ترکیه. به من گفت که چیزی میخوای برات بیارم؟ گفتم اگه میتونی رمان «نام من قرمز» اورهان پاموک رو برام بخر، که خرید. از اونجایی که شدیدا اخبار رو دنبال می کنم، دیروز متوجه شدم که این نویسنده سه ماه پیش برنده نوبل ادبیات 2006 شده! با توجه به اینکه پاموک اهل ترکیه -همین کشور زپرتی همسایه- هست، حال و روز اهل قلم کشورمون حتما خیلی خراب شده؛ ولی باید قبول کرد که ما هنوز نویسنده ای نداریم که کتاباش به 40 زبان ترجمه شده باشه و در لیست بهترین رمانهای سال نیویورک تایمز هم قرار گرفته باشه (البته قبل از برنده شدن این جایزه و حتی قبل از جنجالهای سیاسی که در موردش زر میزنن). به قول خود پاموک، ما شرقی ها حاشیه نیشینان جهان فرهنگ هستیم. برای بیرون اومدن از این حاشیه یه چیزایی لازمه: اولیش یه شهر خوشگل مثل استانبوله که توش زندگی کنی، و دومیش این که بچه مایه دار باشی -یه چیزی تو مایه های بچه های الهیه خودمون، که حال منو به هم میزنن! و بشینی با خیال راحت بخونی و بنویسی. وگرنه عمرا بشه مثل سخنرانی نوبل پاموک حرف زد.