Night divides the day

بر دو عالم

هر مژه بر هم زدن

خط می کشی «بیدل دهلوی»

از سکوت تا سکوت: کلمه

و میان دو جمله
نقطه ای چشمک می زند.

من در کمین شکار رويایی نشسته ام

که پشت پلکهایت می خوابی،

می خوانی

و با نگاه

ورق می زنی.

مبادای نقطه بودن:«قصه ما به سر رسید»

و تردید من

وقوع استعاره ی غریبی که گل و قهوه را

به کلاغ و کفشدوزک

پیوند می زند.

انگشتان من

از لابلای انگشتان تو

سبز می شوند.

کلمه تا کلمه: سکوت.