قرارمون ته كوچه بن بست

اگه فكر مي كني از پس له كردن طرف مقابل بر نمي آي، بهتره حداقل يه فصل كتك ازش بخوري. بد بختانه وقتي بچه بودم كسي اينو نمي دونست و دائم بهم توصيه مي كردن كه از درگيري و دعوا كنار بكشم. چون آدماي دوروبرم خودشون فقط در رفتن رو بلد بودن. البته با اين روش تونستن به عنوان يك مشت آدم بي آزار دوستان زيادي رو در يك فضاي مسالمت آميز و همراه با احترام متقابل، دور خودشون جمع كنن. متاسفانه من ديگه داره حالم از اين روابط مسالمت آميز به هم مي خوره و دوست دارم يه خورده هيجان و تحرك وارد زندگيم بكنم.
دوست عزيز! قرار بعدي مون توي يه جاي خلوت بذاريم، چون مي خوام از صميم قلب باهات حرف بزنم. به خاطر خودت مي گم. شايد دلت نخواد به اين سن و سال وسط خيابون باهام دست به يقه بشي. من كه زدم به سيم آخر. فرقي برام نمي كنه كه جاش كجا باشه.
خب، نظرت چيه؟